Wat wilde u met dit boek vertellen?

'Uiteraard een spannend verhaal, maar tegelijk wou ik een probleem in de hedendaagse gezondheidszorg aankaarten. Het is een feit dat mensen met geld meer kans hebben om een zware ziekte te overleven, aangezien ze vlotter toegang krijgen tot dure en efficiënte behandelingen. En daarvoor zijn mensen tegenwoordig bereid dingen te doen die niet door de beugel kunnen. Misdaad bijvoorbeeld.'

Hoe lang hebt u aan dit boek geschreven?

'Ik schrijf altijd vier tot viereneenhalve maand aan een boek. De cel had eind juni af moeten zijn, maar uitzonderlijk was het eind juli. Die vertraging heb ik in mei opgelopen toen mijn zus overleed.'

Hoe ziet uw schrijfdag er uit?

'Mijn schema is even simpel als strikt. Ik sta rond acht uur op, tot negen uur drink ik koffie en dan schrijf ik tot 12.30 uur. Op dat moment heb ik elke dag weer vier pagina's af. In de namiddag schrijf ik nooit, behalve in allerhoogste nood, zoals voor De cel toen ik wat achterstand moest inlopen.'

Waar schrijft u?

'In ons appartement in Blankenberge hebben we drie slaapkamers. De derde is ingericht als schrijfkamer. Ik schrijf mijn romans rechtstreeks op de computer. Naast mijn klavier ligt één velletje papier waarop ik de namen van mijn personages noteer omdat ik slecht ben in namen. Op dat blad noteer ik ook dingen die ik niet mag vergeten of die ik nog moet checken. Maar per boek vul ik zelden meer dan dat ene blad.'

Wie heeft de cover gekozen?

'Zodra ik een titel en een idee heb, begint vormgever Will Imminck aan de cover. Meestal zie ik hem pas als hij af is en voor mij is dat prima. Ik heb het volste vertrouwen in zijn werk. Alleen in geval van twijfel leggen ze mij het ontwerp voor.'

In deze rubriek belichten we de bestsellers van de Boekenbeurs. Telkens vragen we aan de auteur hoe zijn of haar boek tot stand kwam. (jdr)

Verberg tekst

De cel is Pieter Aspes vijfentwintigste roman in de reeks over commissaris Van In, onderzoeksrechter Hannelore Martens en zijn assistent Guido Versavel. Het speurdersteam kreeg na Vlaanderen nu ook bekendheid in Frankrijk, Duitsland en Nederland, en dit vooral ook dankzij de bewerking van de verhalen tot televisiefeuilleton.

De reeks bewijst het vakmanschap van de auteur, maar soms haalt de herkenbaarheid van de personages en omstandigheden het op de inventiviteit van de plot. Dit kan echter niet worden gezegd van De cel, dat over een verrassende intrige beschikt, die het uiterste vergt van speurneus Van In. Bovendien zijn er een aantal emotionele verwikkelingen in de relatie tussen Van In en Martens. Het verhaal neemt letterlijk een vliegende start, wanneer een drugsdealer afkomstig uit de Dominicaanse Republiek door de politie wordt aangehouden op de luchthaven van Schiphol. Het blijkt te gaan om een drugskoerier die tijdens de vlucht werd betrapt en bovendien de zoon is van een bekend politicus met een niet vlekkeloze levenswandel. De zaak krijgt nog een kwalijk staartje wanneer het lijk van een vrouw wordt aangetroffen in een kanaal in Brugge. Het onderzoek wijst uit dat het gaat om een stewardess die op de Dominicaanse Republiek vloog en aanwezig was op de bewuste vlucht die eindigde met de arrestatie van de drugskoerier. Bij een huiszoeking in de flat van het slachtoffer vindt Van In een lijst met twaalf namen, waaronder één die voor de commissaris geen onbekende is. De vraag rijst of het hier gaat om klanten van het slachtoffer en of er een verband bestaat met de drugskoerier. Zoals gebruikelijk moet Van In het opnemen tegen onwillige getuigen en krachten achter de politieke schermen die het onderzoek willen dwarsbomen. De klassieke ingrediënten van de reeks, maar een dienstreis naar de Caraïben zorgt voor een welkome afwisseling voor zowel Van In als de lezer. Met een scherp oog voor de exotische couleur locale en de spannende perikelen van Van In op vreemd terrein, weet Aspe de intrige een tweede adem te geven, wat uitmondt in een ontknoping die geen lezer zal ontgoochelen.

Een boeiende Aspe in een geslaagde internationale setting. [Staf Schoeters] Verberg tekst

Vijfentwintigste deel in de serie politieromans rond de Brugse commissaris Van In en zijn assistent Guido Versavel, en onderzoeksrechter Hannelore Martens, het vaste trio in de misdaadromans van Pieter Aspe. Een oudere vrouw ontdekt op een zondag het lijk van een vrouw in het water. Het blijkt te gaan om een stewardess die regelmatig vliegt op de Dominicaanse Republiek; in haar huis heeft ze onderdak geboden aan een drugskoerier, de zoon van een bekende politicus. Heeft zij zelfmoord gepleegd of is het moord? Ook in het privéleven van Van In doen zich allerlei verwikkelingen voor. Volgens het beproefde recept geschreven policier met veel dialogen, humor, sympathieke en overtuigende, maar ook na zoveel delen wat clichématige hoofdpersonen en veel authentieke Brugse sfeer. Van Aspe werd al meermalen genomineerd en bekroond voor zijn misdaadromans die ook verfilmd werden voor televisie. Gebonden, normale druk.