Toen de mensen nog heel andere talen spraken, en er in warme landen grote en prachtige steden waren. Toen werden er grote theaters gebouwd. Er speelden zich aangrijpende stukken af, en mensen genoten van het toneelspel. Ze hielden ervan naar die andere werkelijkheid te luisteren. Na duizenden jaren blijft er echter slechts een ruïne van de theaters over. In een van die ruïnes, net buiten de stad, woont Momo. Momo heeft een bijzondere gave en krijgt dagelijks bezoek van de mensen, klein en groot, uit de stad. Maar dan komen grijze mannen langs, de tijdspaarders, en alles verandert. De grijze mannen krijgen iedereen in hun macht. Behalve Momo. Kan zij de mensen redden uit de macht van de tijdspaarders?

Dit is een magisch verhaal dat je in één ruk uitleest. Een verhaal over tijd dat zelf ook tijdloos is. Want de eerste druk was in 1973, en daar is niets van te merken. 

De tijdspaarders nemen iedereen in hun macht door mensen zich te laten verliezen in tijd door veel te gejaagd te leven. Momo vertegenwoordigt de kinderlijke onschuld. Door verwondering en geloof in liefde en vriendschap laat ze zich niet beïnvloeden door valse verhalen. Zij kan door de rook kijken die de tijdspaarders je voorhouden. Best nog een heel actueel onderwerp dus. Misschien ging de auteur soms wel ver in de fantasie en was hij mij af en toe kwijt in bepaalde verregaande theorieën. Maar geen enkel moment heb ik het boek willen wegleggen. Ik werd meegesleurd in het verhaal en genoot van de personages. 

Liefhebbers van het nostalgische en Het oneindige verhaal zullen hier ook van smullen en genieten. Het oneindige verhaal is immers van de hand van dezelfde auteur. En dat is ook te merken aan bepaalde personages en fantasieën in het verhaal. Aan de lezer om te ontdekken welke!