Rune en Addae wonen elk aan de andere kant van de wereld. Toch hebben ze een manier gevonden om met elkaar te communiceren. Tussen hun huizen is immers een telefoon gespannen, gemaakt uit twee lege blikken met daartussen een lange, wollen draad. Zo praten ze elke dag met elkaar en voelen ze zich niet alleen. Ze vertellen elkaar een verhaal voor het slapengaan of een grap bij het wakker worden. Wanneer Rune op een dag geen antwoord krijgt, gaat ze Addae zoeken. Het wordt een lange tocht.

Dit hartverwarmende prentenboek is mooi in z'n eenvoud. De woorden zijn prachtig gekozen. De zinnen zijn kort en duidelijk. Af en toe ligt de nadruk op een zin door die in hoofdletters te drukken. De taal is poëtisch (in haar buik lijkt een storm op te steken; ik heb je geschreven, een zee vol). De tekst weerspiegelt vooral de gevoelens van Rune. Addae leren we eerder via de prachtige illustraties kennen. Hoewel Rune en Addae ver van elkaar wonen, bouwen ze toch een mooie vriendschap op. Hun verschillende cultuur, merk je enkel door hun andere huidskleur. Tekst en illustraties passen perfect bij elkaar. De lay-out is verzorgd met een mooie cover, een titel waar is over nagedacht en mooie schutbladen. 

Een pakkend verhaal over een verre vriendschap die zo dichtbij aanvoelt.