Slippers en laptops is het derde deel in de serie 'Babysit Babes', een boekenreeks over vier jonge meisjes die een oppascentrale oprichten om hun portemonnee te spekken. In elk deel speelt één van de meisjes de hoofdrol. In het derde deel draait het hele verhaal rond Moniek. Zij is erg sterk in wiskunde en dat komt van pas bij haar nieuwe babysitopdracht. Roy, de vader van oppaskind Maartje, vraagt Moniek om hulp bij het programmeren. Moniek vindt Roy erg aantrekkelijk en is gevleid dat hij hulp wil. Maar als blijkt dat Roy andere bedoelingen heeft, weet ze niet wat te denken hierover. Ray is toch veel te oud? Ze verbergt haar verwarring voor haar mede-babes. Gelukkig vindt ze bij de meisjes wel steun voor haar andere problemen: haar gehandicapte been en de manier waarop haar moeder hiermee omgaat.

Slippers en laptops is een leuk boek voor jonge meisjes. Het verhaal is licht en vlot geschreven. Dat Els Ruiters aandacht besteedt aan tieners met een handicap, is zeker een pluspunt. In dit deel komen, net als in de andere delen, herkenbare thema's aan bod: verliefdheid, onzekerheid, problemen op school of thuis, maar ook leuke dingen zoals: shoppen en fantaseren over schoolfeesten, jongens en de toekomst. Al deze ingrediënten maken de reeks geliefd bij tienermeisjes.

De hippe illustraties zijn gemaakt door Samantha Loman. Zij heeft de meiden een gezicht gegeven, waarin veel jonge meisjes zich zullen herkennen. Toch zijn er ook heel wat minpuntjes aan . Ten eerste is het verhaal onwaarschijnlijk. Welke volwassen man, programmeur van opleiding, vraagt raad aan een tienermeisje wanneer hij op een programmeerprobleem stuit? Komt daar nog bij dat het meisje in kwestie niets afweet van programmeren. Ten tweede is het boek vrij dun. Het verhaal biedt veel mogelijkheden, zeker wat betreft de moeilijke relatie tussen Moniek en haar moeder. Dat vraagt om nadere uitdieping. Als laatste loopt het verhaal af met een cliffhanger. De fans die nieuwsgierig zijn naar hoe het Moniek uiteindelijk vergaat, blijven nog op hun honger. Een slimme zet van de uitgeverij, maar het is jammer als je weet dat het verhaal van Moniek makkelijk had kunnen afgerond worden in deze uitgave.

Kortom: de 'Babysit Babes' is een leuk concept, maar de aparte delen missen aan diepgang, waardoor je als lezer op je honger blijft zitten. [Sofie Van Gelder] Verberg tekst

Vier vriendinnen van 14 à 15 jaar hebben een babysit-centrale opgericht. Moniek heeft vroeger een ongeluk gehad en gebruikt soms een kruk om te lopen. Ze is een kei in wiskunde. De vader van haar oppaskind blijkt een charmante programmeur te zijn. Hij zit met een probleem en Moniek helpt hem om het op te lossen. Hij zoekt verder contact met haar en maakt een afspraak. De man zegt dat hij het goed met haar meent en biedt haar freelance werk aan. Moniek weet niet goed wat ze hiermee aan moet. In dit derde deel van de 'Babysit Babes'* staat de nuchtere Moniek centraal. Toch is ze gevoelig voor de charmes van de oudere man. De verhaalopbouw is wat rommelig, met flink wat vriendinnenpraat tussendoor. Het al of niet voor de programmeur werken, wordt niet opgelost, want naar het eind toe komt er een confrontatie van Moniek met haar moeder. De plooien worden glad gestreken en het verhaal stopt abrupt. Het verhaal leest vlot, maar heeft inhoudelijk weinig te bieden. Achterin staan enkele oppastips. Dit is brave chicklit voor dromerige tienermeisjes vanaf ca. 11 jaar. Verberg tekst